می یار

کعبه ام جایی است بر لب آب
بین آن نور بلند
بین طیف شبانگاهی ماه
من از این جام جهان
پی نور افتادم
که به سان خورشید
پرتویی ز تو باشد ای یار

اگر از قطره اشکی سیرم
به جهان نفروشم می یار و می ناب
که در این پهنه خاک
آسمان بهترین جام من است
از برای نور خورشیدی که
رخ دوست را بر جام می ام ، می فکند


88/7/15 تقدیم به سهراب شاعر نزدیکی ها