ما ستاره هستیم

ما در خود ستاره ای بی نهایت زیبا داریم. ما ستاره هستیم. البته غبارها و ابرهایی فراوان ما را فراگرفته اند و اگر كسی از بیرون بنگرد ستاره ای نخواهد یافت. هدف مراقبه رخنه كردن در ابرهای تاریكی است كه ما را فراگرفته اند و رسیدن به هسته وجود جایی كه نور ابدی در آنجا حاضر است. جایی كه زندگی با شعله ای از شور و نشاط، شادمانی و زیبایی ای چشمگیر شعله ور است. این درونی ترین شعله همان خداست. سفر دشوار اما بسیار پربار است. و سفر فقط در آغاز دشوار است. آنگاه كه تو طعم آن لذت ناشناخته، آن احساس رهایی و هیجان ناشناخته را بچشی، سفر دیگر دشوار نخواهد بود. آنگاه هر لحظه آن از چنان زیبایی دل انگیز، نشاطی بی بدیل و شور و حالی عظیم برخوردار خواهد شد كه حاضر خواهی بود هرگونه سختی را به جان بخری. حتی حاضر خواهی بود در راه آن جان دهی، زیرا آنگاه خواهی دانست كه حتی مرگ نیز مرگ نیست.

بدون شرح

در جامعه گرایش هایی وجود دارند که اجازه نمی دهند انسان در مسیر شادی گام بردارد . پیروان این گونه نگرشها به انسانهای بدبخت نیاز دارند چون بر اساس هدف آنها انسان بدبخت از یک انسان شاد شایسته تر است . انسان شاد انسانی شورشی است اما انسان بدبخت ،؛ هیچگاه شورش نمی کند . انسان بدبخت همیشه آمادۀ فرمانبرداری است ، همیشه آمادۀ تسلیم شدن است . انسان بدبخت تا بدان اندازه نگون بخت است که نمی تواند سرپای خود بایستد . اوخودش را کاملاً بدبخت می داند و به همین دلیل آماده است تا در دام هر کسی گرفتار شود .

اُوشو

برگرفته از وب لاگ اردیبهشت

دیدن

زمانی که بتوانی آنچه را که هست، چنان که هست ببینی،

نه آنچنان که باید باشد،

تنها آن زمان است که بیدار شده ای،

آنگاه هرکجا که بروی برایت بهشت است ...

زندگی فرصتی است برای خلق معنا

زندگی به خودی خود معنایی ندارد. زندگی فرصتی است برای خلق معنا. معنا را نباید کشف کرد؛ باید آن را آفرید. تو فقط هنگامی معنا را پیدا می کنی که آن را بیافرینی. معنا چیزینیست که لابه لای بوته ها پنهان باشد و تو بتوانی با کمی کنکاش آن را بیابی. معنا تخته سنگ نیست، که تو با کمی جستجو آن را پیدا کنی. معنا شعری است که باید آن را سرود، آوازی است که باید سر داد، تابلویی است که باید آن را به تصویر کشید.

معنا رقص است. تو در صورتی می توانی آن را بیابی که آن را خلق کنی. این را به یاد داشته باش!

میلیون ها نفر از مردم زندگی بی معنایی را سپری می کنند، آن هم به دلیل وجود این ایدۀ بی اندازه احمقانه که معنا را باید کشف کرد. گویی معنا از پیش همانجاست و کافی است پرده را کنار بزنی و به تماشا بنشینی، که معنا اینجاست! نه اینطوری نیست.

بناراین یادت باشد که بودا معنا را می یابد، چون خود خالق معناست. من آن را یافتم، چون آن را خلق کردم. خدا شیء نیست، بلکه خود آفرینش است. و فقط کسانی که می آفرینند، پیدا می کنندو چه خوب که معنا جایی قرار ندارد، و گرنه یک نفر آن را کشف می کرد- و آن وقت چه احتیاجی بود که دیگران آن را کشف کنند؟

تفاوت بین معنای مذهبی و معنای علمی بر تو معلوم است؟ آلبرت آین اشتاین نظریۀ نسبیت را کشف کرد. اکنون اجباری نیست که تو دوباره و دوباره آن را کشف کنی؟ فقط یک احمق آن را از نو کشف می کند.فایده اش چیست؟ این کار را قبلا یکی انجام داده و نقشه را در اختیارت قرار داده است. شاید سال ها روی آن وقت گذاشته باشد، ولی فهم آن برای تو بیش از چند ساعت وقت نمی گیرد. تو می توانی به دانشگاه بروی و آن را فرابگیری.

بودا هم چیزی کشف کرد، زرتشت هم چیزی کشف کرد، اما این کشفیات با کشف آلبرت آین اشتاین فرق دارند. اینطوری نیست که تو زرتشت و نقشه اش را دنبال کنی و آن را بیابی- تو هرگکز آن را پیدا نخواهی کرد. تو باید زرتشت بشوی. تفاوت را ببین!

برای درک نظریۀ نسبیت لازم نیست آلبرت آین اشتاین شوی، نه. کافی است هوش متوسطی داشته باشی. همین. اگر بیش از حد کودن نباشی آن را خواهی فهمید.

***
به این حرفهای اشو معتقدم و برای این سخنان میشه زندگی ساخت و
زندگی کرد .

برگرفته از اینجا

گوی

تو با تماشا کردن معنایی نمی یابی. هزار و یک عاشق و معشوق را در حالت معاشقه می بینی و. هنوز نمی دانی عشق چیست. تو با تماشا کردن، رهایی حاصل از انزال جسمی را حس نمی کنی. تو باید وارد گود شوی- معنا در داخل گود به وجود می آید. در زندگی شرکت فعالانه داشته باش! تا آنجا که می توانی ژرف و با تمام وجود شرکت کن. برای وارد شدن به گود، دل به دریا بزن، پیۀ هر خطری را به تن بمال! اگر می خواهی بدانی آواز چیست، در کنسرت شرکت نکن- برو خوانندگی بیاموز، آوازخوان شو. اگر می خواهی چیزی را بشناسی، آستین بالا بزن، وارد شو! راه صحیح و واقعی همین است، راه اصلی برای شناختن همین است. و معنای عظیمی در زندگی تو وجود خواهد داشت- و نه تنها معنایی یک بعدی، که معنایی چند بعدی. تو سراپا در معنای غرق می شوی.

اجازه نده زندگی ات به یک تشریفات مردۀ صرف مبدل شود. بگذار لحظه هایی توجیه ناپذیر هم در آن خودی نشان بدهد. بگذار چیزهایی معما گونه و اسرار آمیز باقی بماند، چیزهایی که نتوانی دلیل برایشان بتراشی. بگذار کارهایی چند از تو سر بزند که مردم خیال کنند عقلت کمی پاره سنگ بر می دارد. آدمی که صد در صد عاقل بود، مرده است. کمی لودگی در حاشیه همیشه مای سرور و شادمانی عظیمی در توست. کمی هم لودگی به خرج بده و آنگاه معنا امری ممکن خواهد بود.

** واقعا کی زندگی خودمان را زندگی خواهیم کرد ؟

برگرفته از اینجا

بلوغ اثر اشو

انسان بدنیا آمده تا با تلاش خود زندگی را محقق سازد انسان بدنیا آمده
تا با تلاش خود زندگی را محقق سازد، اما همه اینها به خود او بستگی دارد.
انسان میتواند این فرصت را از دست بدهد. او میتواند نفس بکشد،
غذا بخورد، پیر شود، و در سراشیب گور سرازیر گردد _ اما این زندگی نیست،
این مردن تدریجی است. یک مرگ گام به گام هفتاد ساله ... از گهواره تا گور.
و چون میلیونها نفر از مردم در پیرامون و اطراف تو به مرگی تدریجی
و ناگزیر آهسته می‌میرند، از این روی تو هم از آنها تقلید می کنی.
بچه ها همه چیز را از اطرافیانشان یاد می‌گیرند و ما پیوسته در محاصره‌ی مُردگانیم....

بخشی از کتاب بلوغ

چند وقت بود دنبال این کتاب نایاب اشو می گشتم
که در سایت جدید فارسی اشو بهش بر خورد کردم

اگر از علاقمندان به اشو هستید توصیه میکنم این کتاب رو دانلود کنید و بخونید
البته برای دانلود باید عضو سایت باشید

بینش نو

زمانی که خود را به غایت هستی می گشایی ، هستی به درون تو سرازیز می شود
تو دیگر یک انسان معمولی نیستی ، تو متعالی شده ای . بینش تو به بینش کل وجود
بدل شده است . اکنون دیگر جدا نیستی ، تو ریشه هایت را یافته ای . معمولا همه
بدون ریشه حرکت می کنند ، و نمی دانند قلبشان از کجا امتداد می یابد یا انرژی
دریافت می کند نمی دانند چه کسی درون آنها نفس می کشد ، نمی دانند عصاره حیاتی
که درون آنها جاری ست چیست .آن بدن نیست ، آن ذهن نیست ، آن چیزی فراتر از تمام
دوگانگی ها است که بهاگاواد نامیده می شود بهاگاواد در ده جهت....

وقتی وجود درونی تو باز می شود ، ابتدا دو جهت را تجربه می کند بلندی و عمق .
سپس آرام آرام ، زمانی که این به وضع ثابت تو مبدل شد ، کم کم به اطراف می نگری ،
و در تمام هشت جهت گسترش می یابی . اما به محض اینکه به نقطه تلاقی بلندی و عمق
خود رسیدی ، می توانی به خود محیط کائنات بنگری . آن گاه آگاهی ات کم کم در تمام
ده جهت گسترش پیدا می کند ، اما جاده یکی بوده است .

عطر افشانی در نسیم

وقتی که گلی در اعماق جنگل می شکفد ، بی آنکه کسی آن را تحسین کند – کسی که عطرش را ببوید ، از کنارش بگذرد و بگوید : چه زیبا ! کسی که طعم زیبایی و نشاطش را بچشد و با او شادی و سرورش را قسمت کند – چه اتفاقی می افتد ؟ چه بر سر آن گل می آید ؟ می میرد ؟ رنج می برد ؟ به وحشت می افتد ؟

دست به خودکشی می زند ؟

نه فرقی نمی کند آیا کسی از کنارش می گذرد یا نه ربطی ندارد .

او به عطر افشانی در نسیم ادامه می دهد .

به پبشکش کردن نشاط و سرورش به خدا، و به هستی ادامه می دهد .

اگر تنها باشم ، آن موقع هم همانقدر عاشقم که در کنارت باشم . این تو نیستی که در من عشق می آفرینی . اگر تو خالق عشقم باشی ، طبعا آنگاه که نیستی ، عشق هم ناپدید خواهد شد. این تو نیستی که عشق را از وجود من بیرون می کشی ، این منم که آنرا همچو باران بر تو می بارم – این عشق از روی بخشش است . عشق وفور نعمت است و فراوانی ، تو آنقدر سرشار از زندگی هستی که آنرا با دیگران تقسیم می کنی چنان غوغایی از نغمه و سرود در دلت برپاست که می خواهی چهچه بزنی ، آواز سربدهی – حال کسی باشد که آنرا گوش بدهد یا نه تو باید آوازت را بخوانی و رقص و پایکوبی بکنی ....

برگرفته از کتاب بلوغ - اشو