ماه میاید پائین

توی این چند روز اسیر یک بیماری ویروسی شدم مسمومیت عمومی ،
رفتم دکتر و گفت خانم همه خونه ها از این نوع بیماری هست ،
و امروز کلی مریض داشتم که درد شما رو داشت.

همون شب رو با تبی وحشنتاک سپری کردم و صبح یاد نوشته کریستین بوبن تو کتاب رفیق اعلی
افتادم ، فراتچسکو مریضی شدیدی گرفت و تب سختی داشت بوبن این تب رو دلیل
پوست انداختن فرانچسکو می دید، در حقیقت فرانچسکو می خواست از روش عادی زندگی
عمومی که عادت های زندگی براش ساخته بودند بیرون بیاد و این تب از حالت
روحی فرانچسکو سرچشمه گرفته بود، بوبن در وصف تب نوشته بود :

سه کلمه تب آلودتان می سازد ، سه کلمه به بستر مبخکوبتان میکندو آن " تغییر دادن زندگی"
است.هدف این است ، روشن است و ساده ....

حالا بگذریم که دلایل فرانچسکو چه بود اما به نظر نگاه متفاوتی به زندگی و تب بود و این باعث
شد که شب بعد هم این تب وحشنتاک رو تجربه کنم ، با خودم حدس زدم شب دوم خواسته من بوده تا
خواسته بدنم و بعد همون شب یاد این شعر سهراب افتادم :

دیده ام گاهی در تب ، ماه میاید پائین ، می رسد دست به سقف ملکوت ...

و امروز پنجشنبه بعد یک هفته تجربه عجیب تب و درد خوب شدم ،
از دیروز هم خوبترم چون دیشب یاد یک تفکر یوگی افتادم :

بدن انسان خاصیت شفا بخشی داره و هر عضوی می تونه به عضو دیگه شفا ببخشه

.. همین برای شفا کافیه

و در پایان تو این شب زیبای بارونی شهرم که صدای شر شر بارون ترانه شبانه زیبایی
رو در شب 4 شهریور ماه برام ساخته برای همه کسانی دعا میکنم که عضوهای
بیمارشون شفا پیدا کنه
...