یک خبر بیشتر در عالم نیست، ان خبر این است که
هیچ چیز در این عالم، شریفتر و عزیز تر است از آدمی نیست،
و برای آدمی هیچ چیز شریف تر و عزیز از ذکر خدا نیست.
اما ذکر خدا تسبیح ظاهر و گفت و زبان و لب جنباندن نیست،
بلکه رسیدن به دید و بینایی و نظری است که در آن لحظه ای
و نگاهی بی خدا نباشد، صاحب نظر شدن است.
به عبارت دیگر دیدۀ وحدت بین یافتن است و با هر چیز خدا را دیدن.
این زمانی پیدا می شود که آدمی در هر لحظه ای در سجود باشد.
یا به تعبیر عارفان، دل آدمی مسجد شود و حضور و معیت مسجود را در دل خود دریابد.
جمیع عاشقان و عارفان و صوفیان صافی را عقیده بر این است
که همچنان که کعبه حقیقی دل مومن و عاشق خداست،
مسجد نیز چنین است.
گر روی، رو در پی عنقای دل
سوی قاف و مسجد اقصای دل
مولانا
نسیم جان نمیدونم چرا تو وبلاگت اومدم احساس کردم یه جورایی روحانی و معنویه! جدی میگم این رو . خیلی آرامش بخشه!
پاسخحذفاین اهنگ رو چجوری گذاشتی تو وبلاگت. ممنون میشم. راستی لینکت کردم. منو که میشناسی؟ کلوب نایسی