۱۳۹۰ آبان ۲۸, شنبه

بار

http://photos.guedalia.com/IMG_6219+BW+Fix.JPG

گلویم از بار ناگفته سنگینی میکند
نمی دانم راهی که می روم هستم
یا راهی که نرفتم...

در انبوه تردید و گلایه ها
این بغض شکسته است که همچون سرگیجه ای
در درونم می پیچد ...تا بلکه دیواری بیابد
و تکیه کند ...

ن.ط

۱ نظر:

  1. سلام شاید در ابتدا ما همان راهی نباشیم که می رویم ولی خود من همیشه نگرانم که مبادا بی آنکه خود بدانیم همان راه ی شویم که می رویم و فرصت از بیرون نگاه کردن به خود و راهمان را نداشته باشیم. نکته بسیار ظریفی رو به زیبایی و کوتاهی بیان فرمودید خیلی زیبا، ظریف و آموزنده. ممنون به خاطر نگاه و مطالب آموزنده تون.

    پاسخحذف